Roszczenie dotyczące lokalu socjalnego ma charakter majątkowy. Wskazuje na to jednoznacznie orzecznictwo.
W postanowieniu Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 8 stycznia 2009 r. (I CZ 112/2008 czytamy: „w sprawach o eksmisję z lokalu mieszkalnego nie ma podstaw do odrębnego uwzględniania wartości sporu (zaskarżenia) w części dotyczącej uprawnienia do lokalu socjalnego. Jeżeli więc powód dochodzi opróżnienia lokalu mieszkalnego, to sprawa ma – także wtedy, gdy sąd jest obowiązany orzec co do uprawnienia do lokalu socjalnego – charakter majątkowy, nie wyłączając części dotyczącej tego orzeczenia, i stosują się do niej, również w tej części, przepisy o obliczaniu wartości przedmiotu sporu (zaskarżenia) w sprawach o wydanie„.
Podobnie w postanowieniu Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 16 kwietnia 1997 r.( II CZ 49/97 OSNC 1997/11 poz. 169) sąd uznał, że „w sprawie o opróżnienie lokalu mieszkalnego kryterium w postaci wartości przedmiotu zaskarżenia (art. 393 pkt 1 kpc) stosuje się także wówczas, gdy skarżący kwestionuje jedynie nieustalenie zaskarżonym wyrokiem, że przysługuje mu uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego.”
To wszystko ma znaczenie dla problemu przedawnienia orzeczeń o eksmisjach. O tym jednak napiszę innym razem gdyż moją teorię na ten temat muszę sprawdzić w praktyce.
